Onze-Heer-Lieve-Hemelvaart?

Dag Bloggertjes

Het was drie uur in de namiddag, geurende koffie werd geschonken en een torenhoge aarbeitaart werd aangesneden. Verschillende gespreksonderwerpen passeren de revu waarna we ons uiteindelijk buigen over het "waarom" we thuis zijn op een dag waarop iedereen zich normaal uit de naad werkt. Het was iets met een heer die kwam na Pasen, en een vaart die richting de hemel ging. Onze-Heer-Lieve-Hemelvaart? Nee. Onze-hemelvaart-der-lieve-heer? Ook niet. Onze-Lieve-Heer-Hemelvaart. Dat klonk wel juist. Maar de naam is pas het begin, van waar komt deze aangelegenheid en waarom nemen we deze aan als normaal maar weten we in de verste verte nog waarvoor het staat. 

Het kleurrijke vakje in mijn agenda die een nieuwe vrije dag inluidt, klinkt als muziek in mijn oren, maar als ik de naam zie staan die me zo moeilijk bijblijft, weet ik niet eens waarom we deze krijgen. Een schandalig gegeven voor zij die thuis moeten zijn op alle vlakken van de cultuur die speelt binnen onze samenleving. Ik werd dan ook genoodzaakt om een duik te nemen in het verleden.

Oude wijsheid

Vragen uit de oudheid, vragen om een persoon die bijna net zo oud is als de tijd waarin de gebeurtenis plaats vond. Mijn Opa, de alwetende informatie bron als het neerkomt op het christelijke geloof. Ik word getrakteerd op een nostalgische reis naar het verleden, naar de tijd waarin iedereen rond de kerk nog wist waarvoor de hemelvaart stond. Ik krijg het verhaal via woorden en ik zie dat mijn opa de tijd herleefd in hoe zijn ogen fonkelen bij de herinneringen die terugkomen. Ik zal jullie het lange relaas van mijn namiddag met opa besparen en quoteren hoe hij samenvattend afsloot. "Hemelvaart is de dag waarop Jezus na zijn verrijzenis op Pasen, terugkeert  naar de hemel en zijn vader en de paasperiode afsluit." Veel commotie voor zoiets kleins denk ik bij mezelf. Maar als ik de voorgaande paasperiode en de vasten indachtig neem en de betekenis die het had voor de mensen toen kan ik zien waarom deze dag werd uitgeroepen tot een feestdag. 

De verwatering 

Nu rest alleen nog de vraag waarom we dit alleen vergeten zijn terwijl we het allemaal nog steeds "vieren". Zoals de meesten, zag ik het zelf ook als een welverdiende rustdag in ons harde bestaan  waarin we constant van her naar der moeten hollen en nooit rust kennen. Het zou volgens mij alvast een feestdag zijn, die op vandaag beter aansluit met onze maatschappij. Onze Religieuze waarden zijn sterk verwaterd en hebben plaats gemaakt voor een drang naar perfectie, vooruitgang en in vele gevallen ook geld. Hierin is er dan ook geen plaats voor religie. De betekenis werd dan ook in onze haast en drang naar vooruitgang vergeten. 

Een schaduw uit het verleden

Dit kleine fenomeen van een vergeten feestdag is volgens mij een mooie afspiegeling van een groter geheel. Onder de jeugd en de nieuwe volwassen is religie een schaduw die rust in het verleden en ons in het heden een rustplaats in de luwte bied zonder er nog een deel van uit te maken. En dit zal volgens mij alleen in omvang toenemen tot dat we allen vergeten zijn waarvoor bepaalde zaken staan en we er met onze nieuwe kijk een andere betekenis aangeven die ons beter past.